Niezniszczalni 3

The Expendables 3 (2014 / 126 minut)
reżyseria: Patrick Hughes
scenariusz: Sylvester Stallone, Creighton Rothenberger, Katrin Benedikt

Obawy okazały się słuszne - trzecia część Niezniszczalnych jest najsłabsza z dotychczas nakręconych. Aż za bardzo widoczne są zabiegi mające uczynić tę historię odpowiednią dla młodzieżowej widowni. Przeszkadza nie tylko brak ostrych wulgaryzmów i dosadnej przemocy, ale i trywialny scenariusz wprowadzający do historii młodą gwardię. Wyrażono w ten sposób, że współczesne pokolenie nie ma godnych reprezentantów, którzy mogliby się równać z ekipą wyjadaczy pod wodzą Sylwka. Pierwsza część była wspaniałym hołdem dla kina akcji lat 80, druga była świetnym pastiszem, w którym ikony action movie śmiali się z samych siebie, a trójka to już letni i bezkrwisty blockbuster, siermiężny pokaz nowoczesnej technologii bliższy filmom XXI wieku niż oldskulowym akcyjniakom.

Plan ucieczki

Escape Plan (2013 / 115 minut)
reżyseria: Mikael Håfström
scenariusz: Miles Chapman, Arnell Jesko

Wielu jest tzw. gwiazdorów kina akcji, ale dwaj z nich zajmują szczególną pozycję w historii popkultury. Sylvester Stallone i Arnold Schwarzenegger, bo o nich mowa, wykreowali typ bohatera, który nawet z sytuacji bez wyjścia potrafi wyjść zwycięsko i z podniesioną głową. W rzeczywistości obaj aktorzy także byli nieugięci, więc mimo gromów rzucanych przez krytyków, mimo licznych nominacji do Malin, kontynuowali karierę, bo wiedzieli że ludzie nadal chcą ich oglądać. Sly i Arnie znali się już od bardzo dawna, ale dość długo bronili się przed wspólnym występem na ekranie. Dopiero w dylogii Niezniszczalni (2010-12) można ich zobaczyć razem. W przeciwieństwie do tamtej serii Plan ucieczki to film, w którym obaj giganci grają pierwsze skrzypce i wykorzystują każdą minutę, by pokazać swoich bohaterów nie jako bezmyślnych mięśniaków, ale jako ciekawych indywidualistów.

Niezniszczalni bohaterowie kina akcji

ANALIZA ZJAWISKA

30 LAT HEROICZNEGO KINA AKCJI

Druga część Niezniszczalnych może uchodzić za film jubileuszowy, bo dokładnie 30 lat temu powstał film Rambo - Pierwsza krew, który zdefiniował współczesne kino akcji. A tytuł nowego cyklu Expendables został zaczerpnięty z drugiej części Rambo, w której bohater grany przez Stallone'a mówi „I'm expendable” („Jestem zbędny”). To właśnie 3 dekady temu pojawił się bohater o niezwykłej sile fizycznej i zręczności, który zostawił za sobą brutalną wojenną przeszłość. Próbuje o niej zapomnieć, lecz traumatyczne wydarzenia zostawiły na jego psychice trwały ślad, który nie pozwoli mu nigdy zerwać z zabijaniem. Jest doskonale wyszkolony w posługiwaniu się bronią, potrafi zabijać bez mrugnięcia okiem, nie myśli o śmierci, próbuje walczyć o swoje prawa i o godne życie. Zna wojskowy rygor i dyscyplinę, umie słuchać rozkazów i je wykonywać, lecz potrafi też sam ocenić, kiedy należy wkroczyć do akcji, a kiedy należy odpuścić, by niepotrzebnie nie ryzykować. Wysłanie go na samobójczą akcję nie wiąże się z żadnym ryzykiem, bo gdyby misja się nie powiodła, nikt nie przyzna się do udziału w niej, a gdyby zginął podczas akcji, szybko by o nim zapomniano, gdyż jest expendable czyli przeznaczony na straty.

Niezniszczalni

The Expendables (2010 / 103 minuty)
reżyseria: Sylvester Stallone
scenariusz: Dave Callaham, Sylvester Stallone

Wiedziałem czego należy się spodziewać po tym filmie, ale i tak jestem zaskoczony, bo tak porządnie wykonanej akcji się nie spodziewałem. Nawiązując do klasycznych filmów o najemnikach w stylu Psów wojny (1980) Stallone przedstawił prostą historię wzbogaconą o widowiskowe eksplozje i brutalne pojedynki pomiędzy twardymi i niemłodymi już facetami. Dynamiczna i efektowna akcja jest największą, by nie powiedzieć jedyną, atrakcją filmu, więc film przypadnie do gustu raczej tylko fanom kina akcji. Bohaterami są ludzie zbliżający się wieku emerytalnego, którzy nie wyobrażają sobie, by mogli siedzieć bezczynnie w  otoczeniu żony i dzieci - urodzili się wojownikami i chcą umrzeć w walce.

Kino akcji klasy B

Czym tak naprawdę jest film klasy B? Aby to wyjaśnić należy cofnąć się o wiele lat wstecz. Już od lat 30. widzowie mogli chodzić do kina na tak zwane podwójne seanse. Pierwszym filmem w programie była produkcja wysokobudżetowa trwająca około 90 minut lub więcej, w której można było zobaczyć lubianych aktorów, regularnie pojawiających się w prasie. Drugi film w programie miał mniejszy budżet i nieznane nazwiska w obsadzie, a także krótszy czas trwania (nie dłuższy niż 80 minut). Pierwszy nazwano filmem A, drugi zaś filmem B. Utworami tej drugiej kategorii były najczęściej westerny, thrillery i science-fiction, z reguły nielubiane przez krytyków, dopiero z czasem doceniane, gdy pojawili się prawdziwi mistrzowie tych gatunków.

Po drugiej stronie lustra, czyli o filmach fantastycznych

Filmy fantastyczne możemy podzielić na trzy rodzaje: jeden z nich to horrory (filmy grozy), które opisałem w oddzielnym temacie (tutaj link), więc tu zajmę się dwoma pozostałymi rodzajami fantastyki - science fiction i fantasy. Oba gatunki wiele różni.

SCIENCE - FICTION

W filmach fantastyczno-naukowych akcja rozgrywa się zwykle w przyszłości, wyjątek jest wtedy, kiedy pojawia się wynalazek, taki jak np. wehikuł czasu, który powoduje, że akcja przenosi się do przeszłości. W filmach science-fiction pojawia się zwykle postać naukowca, a twórcy filmu próbują wyjaśnić fantastyczne wydarzenia za pomocą nauki: genetyki, astronomii, fizyki, chemii, biologii, medycyny, informatyki itp. Miejscem akcji tego typu filmów są miasta przyszłości z ogromnymi budynkami i nowoczesnymi metropoliami, często również przestrzeń kosmiczna albo współczesna rzeczywistość, do której przedostają się dziwne, niezrozumiałe zjawiska.