Krew z krwi

(2012 / 8 epizodów)
reżyseria: Xawery Żuławski
scenariusz: Małgorzata Fąfrowicz-Szamocka, Karolina Szymczyk-Majchrzak
pomysł serii: Diederik Van Rooijen, Pieter Bart Korthuis

Z rodziną najlepiej wychodzi się na zdjęciach. To stare porzekadło idealnie pasuje do nowego serialu polskiego stacji Canal+, który opowiada o burzliwych konfliktach rodzinnych, powiązaniach z mafią i dążeniu do życiowej stabilizacji wszelkimi dostępnymi środkami. Ta trzymająca w napięciu historia sensacyjna skrzyżowana z opowieścią o zdesperowanej matce postawionej na krawędzi rozpaczy to jedna z najciekawszych produkcji telewizyjnych nakręconych w Polsce w ostatnich latach. Niestety, także i w tym przypadku potwierdza się zasada iż polscy scenarzyści nie mają weny, bo aby stworzyć dobry serial muszą szukać pomysłów za granicą. Krew z krwi to przeniesienie na grunt polski serialu holenderskiego pt. Penoza (od 2010 zrealizowano 3 sezony). W 2013 roku powstała amerykańska wersja, zatytułowana Szkarłatna wdowa z Radhą Mitchell w roli tytułowej.

Polską wersję serialu wyreżyserował Xawery Żuławski, syn Małgorzaty Braunek i Andrzeja Żuławskiego. Główną bohaterką jest Carmen Rota-Majewska, która po tragicznej śmierci męża musi zająć się trójką dzieci. Śmierć okazała się dla małżonka wybawieniem od kłopotów, które spadły teraz na jego żonę. Aby ochronić swoją rodzinę Carmen musi działać poza prawem, co nie jest łatwe, bo cały czas jest obserwowana przez nachalnego oficera śledczego. Jak by tego było mało jej brat trafił do więzienia, córka zaczyna świrować, a przyjaciel rodziny wplątuje się w niezłą aferę. Jest jeszcze ojciec, były gangster, który nie porzucił całkowicie działalności przestępczej, a oprócz tego romansuje z młodą kochanką, wcale się z tym nie kryjąc przed swoją żoną. Carmen wydaje się najbardziej rozsądną osobą w rodzinie i to ona próbuje wszelkimi metodami rozwiązać „węzeł gordyjski”, a także wprowadzić ład i porządek. Nade wszystko musi się dowiedzieć, kto i dlaczego zabił jej męża, a prawda może być bolesna i wstrząsająca.

Forma miniserialu sprawdziła się doskonale do opowiedzenia tej dramatycznej historii. Świetnie scharakteryzowano bohaterów, ukazując nie tylko ich charakter, ale i przemiany jakim ulegają pod wpływem tragedii. Carmen po śmierci męża staje się nie tylko głową rodziny, ale i kimś w rodzaju bossa mafii, który ma do dyspozycji specjalistę od brudnej roboty, tzw. Lutera. Natomiast stanowczy i zdeterminowany komisarz Żaryn wydaje się nie mieć życia prywatnego - nie odstępuje na krok żony denata licząc na przełom w śledztwie dotyczącym przemytu narkotyków. Niby oboje stoją po tej samej stronie, ale narasta konflikt, który zbliża Carmen w stronę więziennej celi, z dala od szczęścia rodzinnego. Z kolei Stefan Kozłowski, przyjaciel rodziny Majewskich, przechodzi stopniowo na złą stronę, choć wcześniej wydawał się w miarę rozsądny. Natomiast brat Carmen, lekkomyślny Wiktor, na skutek donosu trafia do więzienia. Czy pobyt w pace czegoś go nauczy, czy po odsiadce wciąż będzie dążył do samozniszczenia?

Całkowicie trafny jest dobór aktorów. Agata Kulesza dopisała kolejną świetną rolę do swojego życiorysu. Jej bohaterka to kobieta charakterna, uparta i myśląca. Potrafi stanowczo postawić na swoim, ale godzi się na kompromisy, gdy nie widzi innego wyjścia. Łukasz Simlat totalnie zaskakuje - wprawdzie grał już ofiary losu (np. w Wymyku), ale postać Stefana jest bardziej skomplikowana i nieprzewidywalna. To człowiek, który w krytycznych momentach ujawnia niespokojny i impulsywny charakter. Natomiast odtwórca roli Wiktora, Andrzej Andrzejewski, dopiero buduje swój ekranowy wizerunek. W serialu ujawnia predyspozycje do odgrywania postaci niedojrzałych, nieostrożnych, łatwo wpadających w konflikt z prawem. Interesującą postać stworzył Piotr Nowak w roli wyjątkowo upartego funkcjonariusza CBŚ, który nie zważając na szyderstwa i brak zrozumienia wykonuje swoją niewdzięczną robotę.

Po drugiej stronie barykady stoją zaś bezwzględni handlarze narkotyków, którymi dowodzi nieobliczalny cudzoziemiec Anton. W tę rolę wcielił się Aleksander Domogarow. Pobłażliwy i przezorny gangster, nie znoszący sprzeciwu, agresywny i czasem irytujący. Na szczególne wyróżnienie zasługuje Szymon Bobrowski - scena, w której kupuje tampony w aptece jest w stanie rozbawić każdego ponuraka. Ale sami aktorzy nie zrobiliby z tego znakomitego widowiska, gdyby historia nie była tak wciągająca. Nie wiem, na ile scenariusz pokrywa się z holenderską wersją, ale napisany przez Polaków skrypt trzyma w napięciu, opisuje ciekawe relacje międzyludzkie i wewnątrzrodzinne, prowokuje pytania dotyczące sensu użycia przemocy i drastycznych środków w celu eliminacji zagrożeń. Sensacyjna fabuła serialu została poprowadzona w taki sposób, że otrzymujemy ostatecznie realistyczny dramat kryminalny, a nie tandetną sensację. Soczyste dialogi wzmacniają realizm, choć czasem aż za bardzo przeładowane są prymitywnym, wulgarnym językiem.

Scenarzyści jak również aktorzy nie mówią wszystkiego, by zostawić widzom możliwość oceny i interpretacji. Niewiele wiadomo na temat przeszłości rodziny Majewskich, wszystko wskazuje na to że mają oni sporo na sumieniu i obecne wydarzenia są tylko powrotem do przeszłości. Bo od przeszłości trudno uciec, szczególnie gdy dawniej działało się niezgodnie z literą prawa, zarabiając przy tym krocie - przemyt, handel narkotykami, napady z bronią w ręku, jak się zasmakowało takiego życia to trudno je porzucić. Gdy raz się zabije człowieka to za drugim razem jest już łatwiej. Xawery Żuławski, mający na koncie cenione przez krytyków realizacje filmowe, sprawdził się także w konwencji odcinkowego show. Krew z krwi to przepełniony emocjami serial korzystający z najlepszych zagranicznych wzorców. Posępna i drapieżna opowieść gangsterska zawierająca zarówno głębsze myśli jak i walory rozrywkowe (np. humor jest w niewielkiej ilości, nie osłabia więc dramaturgii i napięcia).