Marzyciel - gdzie szukać Nibylandii

Finding Neverland (2004 / 106 minut)
reżyseria: Marc Forster
scenariusz: David Magee na podst. sztuki Allana Knee pt. The Man Who Was Peter Pan

Doskonały przykład filmu, który potrafi przenieść widza do odległych czasów i niezwykłych  miejsc. Dzięki historii opowiedzianej w filmie przenosimy się do 1903 roku do Londynu i razem z bohaterami szukamy Nibylandii - krainy, która, jak zapewnia główny bohater, na pewno istnieje. Ale tak naprawdę Nibylandia to nie kraina, tylko stan psychiczny, dzięki któremu dorosły człowiek może przenieść się do czasów dzieciństwa, by zapomnieć o codziennej rutynie oraz nudnej, a często także bolesnej, rzeczywistości. Głównym bohaterem filmu jest James Matthew Barrie, autor sztuki o przygodach Piotrusia Pana. Film Forstera przedstawia wydarzenia, które doprowadziły do powstania i wystawienia na scenie tej sztuki. Jednak nie jest to typowa biografia, bo oprócz fragmentu z życia dramatopisarza widz wnika także w jego wyobraźnię.

James Barrie ma piękną żonę, ale nie czuje się dobrze w małżeństwie, nie myśli o seksie, zaniedbuje żonę i woli spędzać czas na zabawie, wygłupach lub pisaniu sztuk teatralnych, w szczególności bajek. Posiada niezwykłą wyobraźnię i wrażliwość, a swoją pasją do opowiadania fantastycznych historii potrafi zarazić zarówno dzieci jak i dorosłych. Dość ciekawie i zaskakująco subtelnie pokazane są relacje pomiędzy Jamesem Barrie'em a jego żoną. Żaden ze współmałżonków nie podnosi głosu ani nie próbuje udawać, że jest szczęśliwy i wyczuwalne jest delikatne napięcie, które wkrótce może doprowadzić do rozpadu małżeństwa. Świat pokazany w filmie jest magiczny, jakby istniał tylko w wyobraźni, nie przypomina on nawet świata z bajek, bo nawet w bajkach są czarne charaktery, a w filmie Forstera wszyscy wzbudzają sympatię.

Johnny Depp i Kate Winslet tworzą zgrany duet, który próbuje udawać, że żadne problemy nie przeszkodzą im cieszyć się z życia. Radha Mitchell w roli chłodnej, opanowanej i w głębi duszy nieszczęśliwej żony wiecznego marzyciela, która swojego męża częściej spotyka podczas premiery sztuki niż w domu. Dustin Hoffman, pamiętany z roli okrutnego kapitana Haka, kreuje zaskakująco pozytywną rolę producenta teatralnego, wierzącego cały czas w powodzenie dziwnych pomysłów młodego dramatopisarza. Julie Christie próbuje być stanowcza i twarda, ale także u niej widać wrażliwość i być może tęsknotę za utraconym dzieciństwem. Są także dzieci, które okazują się bardziej dojrzałe od dorosłych. Ale osobą, która najbardziej zapada w pamięć jest Johnny Depp, co jest zasługą nie tylko tego aktora, ale także osoby, która wpadła na pomysł obsadzenia go w roli Jamesa Barriego. Aktor znany jest z odtwarzania przedziwnych, niezwykłych postaci i dlatego wierzymy, że potrafi czerpać radość z zabaw w piratów lub Indian i lubi udawać kogoś kim nie jest.

Zarówno polski tytuł Marzyciel jak i oryginalne Odkrycie Nibylandii to nie są tytuły, które mogą zachęcić dorosłą osobę do seansu. Ale jeśli ktoś już obejrzy ten film to nie powinien żałować straconego czasu, bo film Marca Forstera to kino trzymające bardzo wysoki poziom. Przy pomocy twórców scenografii i kostiumów udało się wykreować barwny spektakl, poruszający, inteligentny, trochę zabawny, trochę dramatyczny i przez to bardzo życiowy. Aktorzy wyrażają swoje uczucia bardzo oszczędnie, bez zbędnych słów i gestów, zaś reżyser wraz ze scenarzystą doskonale wyważyli elementy magiczne, humorystyczne i dramatyczne, dzięki czemu ogląda się z przyjemnością, bez znudzenia. W wydarzenia przedstawione na ekranie znakomicie wpasowała się muzyka, skomponowana przez Jana A.P. Kaczmarka. Jedynego Oscara za ten film zdobył właśnie kompozytor. Trudno powiedzieć, co zachwyciło członków Akademii w tej muzyce, ale tak jak James Matthew Barrie powinniśmy się cieszyć z każdego drobiazgu, nawet z tego, że Polak dostał Oscara, chociaż nikt oprócz Kaczmarka nie skorzystał na tym, że on dostał tego Oscara.