Wojownicy ninja - tajemnica dwóch mieczy

Ninja bugeicho momochi sandayu (1980 / 117 minut)
reżyseria: Noribumi Suzuki
scenariusz: Ichirô Ôtsu, Fumio Kônami

Klasyczne japońskie kino akcji, w którym można znaleźć wszystko co najlepsze w filmach tego gatunku. Widowiskowe sceny walk, niesamowity główny bohater, odpowiednia porcja krwi i pretekstowa fabuła, która łączy wszystkie atrakcje. Wcielający się w postać Momochi Takamaru, niespełna 20-letni Hiroyuki Sanada stworzył znakomitą kreację, wyróżniając się może nie talentem aktorskim, ale sprawnością fizyczną i znajomością sztuk walki. Widać, że od dziecka musiał ćwiczyć, bo takich karkołomnych ewolucji i zdumiewających manewrów, jakie wykonał w filmie na pewno trudno się wyuczyć w krótkim czasie na potrzeby jednej roli. Chociaż nie posiada on vis comica jak u Jackiego Chana to sprawnością i umiejętnościami w dziedzinie akrobatyki i wschodnich sztuk walki wcale nie ustępuje koledze z Hongkongu, wzbudzając taki sam podziw i szacunek.

Akcja osadzona jest w XVI wieku, kiedy Japonią władał Toyotomi Hideyoshi, ale nie należy spodziewać się historycznej i realistycznej opowieści o feudalnej Japonii. Pojawiają się historyczne postacie, takie jak Hattori Hanzō, Tokugawa Ieyasu czy wspomniany Hideyoshi, ale ten film to przede wszystkim przygodowo-sensacyjna opowieść o wojownikach ninja, zbrodniczych klanach, zemście i dwóch tajemniczych sztyletach, na których znajduje się mapa, prowadząca do ukrytego skarbu. Wojownicy posługują się nie tylko japońskimi sztukami walki, ale i chińskie kung fu znalazło tu zastosowanie. Nie brakuje też typowego dla chińskiego wuxia oszukiwania grawitacji. Można się uśmiać, gdy do akcji wkracza Klan Pająków, którego członkowie łażą po drzewach (jak pająki, oczywiście, a nie małpy).

W obsadzie prawdziwi mistrzowie ekranu: Sonny Chiba, pamiętny z roli Hattoriego Hanzo z filmu Quentina Tarantino Kill Bill, Etsuko Shihomi, znana z roli walecznej siostry „ulicznego wojownika” i między innymi Tetsurô Tanba, który jako Tiger Tanaka spotkał się z Jamesem Bondem w filmie Żyje się tylko dwa razy. Ale najbardziej w pamięci pozostaje Hiroyuki Sanada w roli mściwego i wyjątkowo sprawnego młodzieńca, którego cyrkowe wyczyny wzbudzają respekt u wrogów i obserwatorów. Trudno zapomnieć takie sceny, jak ta, w której uwieszony na linie niczym na trapezie w cyrku wykonuje akrobacje, dzięki którym unika trafienia strzałą z łuku, albo moment, gdy związany i wiszący do góry nogami uwalnia się z więzów za pomocą zapalonej świeczki.

Akcja gna do przodu jak szalona, a bohaterowie napotykają na swej drodze liczne przeszkody, pokonując je lub ginąc w efektowny sposób. Dynamiczne kino, w którym pełno jest bitewnego chaosu i zgiełku - mało uważny widz może się tu pogubić i pewnych rzeczy nie zrozumieć (dla mnie problemem było zidentyfikowanie niektórych bohaterów). Ten film nie należy do najlepszych przedstawicieli kina samurajskiego i chyba nawet wśród fanów gatunku nie może liczyć na najwyższą ocenę. Nie zmienia to jednak faktu, że dla miłośników azjatyckich klimatów jest to pozycja obowiązkowa. Wojownicy ninja - tajemnica dwóch mieczy to efektowny pokaz różnych stylów walki, takich jak: kenjitsu (walki na miecze), judo, ninjutsu, kung fu oraz zaprezentowanie prawdziwej kopalni pomysłów, zaczerpniętych z licznych filmów akcji, nie tylko japońskich (zdrady, spiski, zasadzki, ucieczki, zemsta, ćwiczenia przygotowujące wojownika do ostatecznej, najtrudniejszej rozgrywki). Można więc powiedzieć, że w cenie jednej produkcji widz otrzymuje kilka filmów. Przeszkadzać może muzyka, wyjątkowo niefortunnie dobrana do scen akcji, nie pasuje do samurajskiego klimatu.